Det har gått eitt år sidan eg skreiv det første innlegget på St. Isidors minne. Som seg hør og bør, var det ein kort presentasjon av planen for bloggen, og sjølvsagt nokre ord om St. Isidor. Eitt år seinare kan eg sjå at då eg omtale bloggen som «ein blogg som mest sansynleg kjem til å omhandle tema som kyrkje, wikipedia og samfunn», var eg ikkje så veldig langt frå sanninga. Eg har nok skreve mindre om Wikipedia enn eg hadde trudd, men noko har det då vorte.
Interessen for den mest leste artikkelen min kom som ei stor overrasking for meg. Det var artikkelen «Den gløymde tragedien i Europa» som omhandla romfolket i Europa. Via Twingly vart denne lenka til ei sak i VG, og dermed rann det inn med folk. Om eg hugsar rett hadde bloggen den dagen like mange lesarar som den hadde dei fire månadane tidelegare tilsaman. Kommentarane rann inn og rasismen florerte. Noko ligg ute for å demonstrere nivået, men mesteparten sletta eg.
Den rasistiske bermen var innom endå ein gong då eg la ut heile preika Eva Brunne hadde ved opninga av Riksdagen i Sverige. Eg kalte innlegget «Korleis jage 20 rasistar frå ei kyrkje», og det skulle vise seg at det også var ei god oppskrift på å trekke hundrevis av rasistar til bloggen min. Nokre av treffa har kome til meg frå den lukka Fedrelandsbloggen. Kanskje det kan seie noko om kven som vel å forsvare Sverigedemokratarna....
Eit anna innlegg som fekk mykje lesarar via Twingly i VG var «"Sannheten om soldatene i Afghanistan" - Toppen av soldatvrøvlet.». Dette innlegget handa strengt tatt meir om noko ein soldat sa til «Far og barn» enn det som stod i VG, og skapte ikkje nokon «lesarstorm» i kommentarfeltet mitt. Eg mistenkjer at rasistar i Norge medvite skriv massevis av vrøvlete innlegg på bloggar og nettaviser for å fremstå som fleire enn dei er, og at det mellom anna er derfor dei innlegga rasistane bryr seg om får langt fleire kommentarar.
Dei to neste innlegga på topplista mi er «KRF på ville vegar» som folk har funne via Twingly og vl.no, og ,svært overraskande, «Hurra for Bjørgvin bispedømme!» der eg gratulerer Anna Bæckström Hovda med jobb i Johanneskirken. Det mest overraskande med dette er at treffa på denne bloggposten kjem så jamnt. Den vert lese nesten kvar dag, gjerne av folk som søkjer på hennar namn. Ho er tydlegvis ei populær dame!
Eit anna innlegg som er høgt oppe blant dei mest leste er «Ateismens ignorante - Opplevingar på Kvarteret». Dette har skjedd i løpet av ganske kort tid, og det har ikkje vore lenka frå nokon nettavis, så dei som har lese dette har stort sett kome frå Twitter eller vore faste lesarar. Kjekt at folk kjem innom via slike kanalar også.
Kommentarfeltet har vore lite brukt. Eg veit ikkje heilt kvifor folk heller vel å kommentere bloggpostane mine på Twitter eller Facebook, men det er mogeleg det er ein lågare terskel der? Det er uansett lov å kommentere her også.
Konklusjonen er at St. Isidors minne sitt første år har gått bra. Eigentleg betre enn venta, om eg skal tenkje på lesartal. Det er stor sjangs for at det vert fleire år med blogging.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar