Der reformasjonen skar seg

For nokre dagar sidan var eg på kyrkjekunstsamlinga på Bergen museum og såg på alt det spanande dei har å vise fram frå gamle kyrkjer. Mykje var flott og mykje var gamalt. Det er på mange måtar tankevekkande å sjå dei flotte kunstverka som har stått i kyrkjer på stader som i dag er langt utanfor der folk bur.

Det var som sagt mykje flott frå middelalderen i Norge. Så kom vi til reformasjonen. Der grin denne katekismetavla frå Bru kyrkje på Svanøy mot oss. Det som hadde skjedd var at på ein prestesynode i Bergen i 1589 fekk prestane påbod om å skifte ut dei gamle, flotte altartavlene med katekismetavler som skulle innehalde truvedkjenninga, dåpsbodet og innstiftingsorda til nattverden. På baksida skulle dei ti boda stå. Ramma av ein postreformatorisk galskap vart dette påbodet fulgt. Resultatet kan ein sjå her.

Biletet kunne vore betre, men mobilkamera og dårleg lys er ikkje ein optimal kombinasjon...

Der er forfallet representert i form av ei tavle. Borte er den vakre kunsten. Borte er bibelhistoria. Borte er kyrkjehistoria med dei heilage som viste korleis ein kunne fylgje Kristus. Borte er fargane og gleda. Attende står ein med nokre kjernetekstar og ingenting anna.

Sola scriptura gone bad!