KM i galskap

Simeon på toppen av ei søyle.
Biletet er henta frå Wikimedia Commons.

I dag er det minnedag for ein av dei som kjempar høgt oppe i KM (Kyrkjemeisterskapen) i galskap. Simeon Stylitt var ein syrisk asket som levde rundt år 400. Kor mykje av det som vert sagt av han som er legendarisk og kor mykje som er historiske fakta kan sikkert diskuterast, men interessant er det uansett.

Simeon gjekk i kloster tidleg i tenåra og dreiv med ekstreme botsøvingar, noko som gjorde at til og med dei strengaste av munkane i klosteret såg på det han dreiv med som overdreve. På grunn av at han utsette seg for for strenge botsøvingar vart han etterkvart bortvist frå klosteret og sendt til eit anna.

I dette klosteret vart han i ti år. På desse åra åt han svært lite og brukte lange periodar nede i trange sjaktar eller brønnar der han mediterte. Til slutt holdt han på å drepe seg med eit tau han batt på kroppen der det vaks inn i kjøtet og nesten kosta han livet. Då sa også abbedden i dette klosteret at nok fekk vere nok og heiv han ut av klosteret på grunn av ekstrem askese.

Han flytta så til foten av fjellet Telanissus der han lot seg mure inne i eit lite rom. Der mediterte han, og sjølv om ein prest gav han mat, fann dei han tilslutt medvitlaus utan at maten var rørt. Han livna til att, slik katolsk.no skildrar det "av eukaristien og ved å spise et par salatblad"... Han vart på denne staden i tre år, men roa seg litt ned og vart berre murt inne i fastetida. Etter dei tre åra flytta han til toppen av fjellet og lenka seg fast til ein stor stein. Dette førte til at patriarken i Antiokia sendte ein utsending for å fortelje at slike verkemiddel ikkje var naudsynt for å følgje Gud.

Simeon tok dette til etteretning og fekk ein smed til å fri seg. Samstundes hadde han vorte ein slags kjendis, så han fekk ikkje fred og ro, men vart stadig oppsøkt av folk som ville snakke med den heilage mannen. Derfor drog han inn til Aleppo, der han fann ei søyle som han klatra opp på.



Restane etter Simeon si søyle.
Biletet er henta frå Wikimedia Commons.

Om det som vidare skjedde skreiv eg dette om han på Wikipedia for ei stund sidan:

Den første søylen han klatret opp på var rundt tre meter høy og hadde en diameter på toppen på rundt to meter. På toppen av denne søylen ble han i fire år. Neste søyle var seks meter høy, og han ble på denne i tre år, før han fant en søyle på 11 meter som han ble på i ti år. Den fjerde, og siste, søylen ble bygget for ham av folk i byen, og var 18 meter høy. På toppen av denne søylen bodde han de siste tjue årene av livet sitt.

Hver faste hadde han den samme rutinen. Han stod og bad de to første ukene, deretter satt han i to uker før han lå resten av fasten. Han måtte ligge da han på dette tidspunktet alltid var utslitt siden han verken spiste eller drakk i fastetiden. Hver dag prostrerte han i bønn over tusen ganger, og to ganger om dagen snakket han med besøkende. Han hadde etterhvert blitt en attraksjon som tiltrakk seg besøkende fra store områder.

I 459 døydde han på toppen av den største søyla. Han vart gravlagt med pomp og prakt og det vart bygd eit kloster og ei kyrkje på staden der søyla stod.

Det er ikkje til å stikke under ein stol at Simeon var ein from og gudfryktig mann, men han praktiserte ein askese som hadde gått heilt over styr. Eg har generelt problem med å forsvare askese, då eg vil hevde det ikkje tar på alvor det at Gud skapte oss til menneske med ein kropp og at dette var etter Guds vilje. Trass i at eg har prinsipeielle problem med askese, har eg ikkje problem med å sjå og respektere at folk ser på det som ein måte å leve ut si tru på, og at det er eit uttrykk for ei manifistering av gudstrua som ein kan settje pris på.

Likevel vert Simeon sin askese mest galskap for meg. Den var for ekstrem, sjølv for det asketiske miljøet som var i klostera rundt han, og då er det ekstremt.  Det er sikkert fleire kandidatar av velmeinande, from galskap, men Simeon kjem høgt oppe i KM.

Det kan også vere verdt å lese om dei heilage idiotane. Større eller mindra dosar galskap har både sin plass og verdi i kyrkja, og alt som framstår som galskap treng ikkje vere faktisk galskap.