St. Olav i India

St. Olav's Church i Serampore.
Biletet er henta frå wikimapia, og eg trur eg har lov til å bruke det.

I Vest-Bengal i India ligg byen Seramapore. Eg vil tru det er ein ganske liten by i India, sidan det «berre» bur rundt 200 000 menneske der. Men vi tar likevel turen til Serampore, for i denne byen finn ein noko så spesielt som ei kyrkje med det underleg norske namnet «St. Olav's Church». «Korleis hamna heilage Olav i India?» spør du kanskje, og det skal vi svare på no.

Frå 1755 til 1845 var Serampore ein del av det ikkje veldig imponerande danske imperiet, og altså ein del av det same kongeriket som det Olav skal ha kristna rundt 700-800 år tidlegare. I 1776 fekk ein mann med namn Ole Bie ansvaret for byen. Bie var frå Trondheim, og må ha hatt det som verkar som det vanlege trønderske synet på Olav, nemleg at det vel eigentleg ikkje har levd ein større helt nokon gong. Ole Bie fekk nemleg for seg at han ville bygge eit nytt landemerke i byen sin, og valet for bygning fall på ei kyrkje. Kva var vel då meir naturleg enn at trønderen Bie valgte å namngje kyrkja etter den største mannen som nokon gong har anda ut i Trøndelag? «Ingenting», vil nok trønderar seie, og det sa i alle fall Ole Bie, og dermed tok arbeidet med St. Olavs kyrkje i Sermapore til i 1800.

Byggeskisse.
Biletet er eigd av det danske nasjonalarkivet,
men eg satsar på at det er så gamalt at det
kan brukast her.
Biletet er lånt frå denne sida.

Bie fekk aldri sett sitt forsøk på å bygge Trondheim i India bli fullført, for han døydde i 1805, og då stod det framleis att å byggje fronten og tårnet på kyrkja. Heile kyrkja stod ferdig i 1806. Ei dansk, luthersk kyrkje midt i India.

Ein skulle kanskje trudd at Bie gjekk for ein norsk, eller i det minste nordisk, stil på kyrkja, men den er meir engelsk i stilen og liknar på engelske kyrkjer i Calcutta som igjen var inspirert av St. Martin-in-the-Fields i London. Sentralt, midt på tårnet, er våpenskjoldet til kong Christian VII.

Våpenskjoldet, og kyrkja, er der framleis, som om det er det mest naturlege å ha på eit kyrkjetårn i India, men kyrkja har hatt eit hardt liv. Den har vore i bruk heilt fram til 2009, som kyrkje for ei lokal baptistkyrkjelyd og eit teologisk fakultet i byen. Inne i kyrkja skal det vere fleire vitnemål om den danske fortida. Kyrkja er no stengt, sidan der er fare for at heile bygget kan kollapse, men det pågår eit restaureringsarbeid som delvis er finansiert frå Danmark. Dette skal sikre dette minnet om dansk stormannsgalskp for framtida. Eit minne som også seier ganske mykje om norsk historie.

Om Den norske kyrkje skal stille på gjennopninga, noko eg meiner vi bør gjere sidan det er ei norsk kyrkje, tar eg gjerne på meg å representere. Eg reknar med at ansvarleg for norske kolonikyrkjer finn telefonnummeret mitt når det vert aktuelt.