Flodhestkjøt i USA

Flodhestar der dei høyrer heime, i Tanzania.
Biletet er tatt av Nevit Dilmen og ligg på Wikimedia Commons. (CC BY-SA 3.0)

Vi skal til USA i 1910. Landet er råka av ei krise. Det er ikkje nok kjøt i landet. Amerikanarar var då, som no, glade i kjøt, og sidan det vart stadig fleire av dei, og byane vart større og større, klarte dei ikkje å skaffe nok kjøt til å mette svoltne magar. Den tradisjonelle løysinga på eit slikt problem i USA hadde vore å gå vestover. Det var alltid meir land mot vest, og dermed også alltid mogeleg å få tak i meir mat. Problemet no var at USA gjekk frå Atlanterhavet til Stillehavet. Det var dermed ikkje meir land å ta av. Ein måtte derfor kome opp med ei ny løysing.

To menn tok på seg å løyse denne krisa. Dei var gamle fiendar som hadde kjempa på kvar sin side i Boerkrigen som spionar. Både Frederick Russell Burnham og Fritz Duquesne hadde på eit tidspunkt hatt i oppdrag å ta livet av den andre. Men dei fann saman i USA i løysinga på «The meat question». Løysinga var enkel, genial eller galskap og uventa. Flodhest. Saman ville dei importere flodhest og opprette flodhestfarmar som skulle forsyne amerikanarane med store mengder «lake cow bacon». Når ein likevel åt sau, ku, gris og høns - alle dyr som var importerte, kvifor kunne ein ikkje då også ete eit anna importert dyr?

Med seg på laget fekk dei kongressmannen Robert Broussard frå Louisiana. Han såg nemleg flodhestar som løysinga på eit anna problem: Vasshyasintar. Til verdsutsillinga i New Orleans i 1884 hadde nemleg den japanske delegasjonen med seg slike plantar, og desse hadde tatt seg tilrette i elvar og sumpar i Louisiana på ein slik måte at dei tok knekken på fiskelivet og gjorde det svært vanskeleg å kome fram med båt.  Flodhestar kunne ete desse plantane, og dermed var ein kvitt endå eit problem.

Planen var oppe til høyring i kongressen, men sidan vi i dag ikkje kan kjøpe McHippo, forstår vi at det rann ut i sanda.

Eg elskar denne planen. Det er godt mogeleg at det hadde blitt katastrofe. Det er jo sjeldan ein god ide å innføre framande artar for å ta knekken på framande artar som har gått amok, samstundes som det å utrydde flodheststammen i USA burde ha vore ein overkommerleg oppgåve, om det skulle vise seg at dei vart eit problem. Samstundes er det jo ikkje slik at vi treng å ete alt kjøtet vi hiv i oss, men løysinga i USA var heller ikkje å ete mindre kjøt, men å industrialisere kjøtproduksjonen til det nivået vi har i dag. Så kven veit: Kanskje gjekk vi her på ein kjempesmell? Eller kanskje var det greit at det gjekk som det gjekk? Uansett er det ein fabelaktig artig ide. Flodhestar i elvane i USA!

Kjelder
«AMERICAN HIPPOPOTAMUS: THE MEAT QUESTION» - Brigher Green 
«The Hunger Game Meat: How Hippos Nearly Invaded American Cuisine» - Scientific American 
«The Crazy, Ingenious Plan to Bring Hippopotamus Ranching to America» - Wired