Ein skikkeleg salutt!

Dette er kyrkja som gjekk med i feiringa av grunnlova.
Biletet er lånt frå Romsdalsmuseet.

Messa vart i dag feira i Molde domkirke, noko som gjorde at ein rask kikk på kva Wikipedia kunne fortelje om denne kyrkja var naturleg. Wikipedia kunne fortelje mykje, mellom anna kunne eg lese følgjande om den første kyrkja som stod på tomta: «17. mai 1885 brant kirken ned, muligens som følge av et noe uheldig skudd med saluttkanon»

Dette viser seg å vere ei underdriving, for det finnes augevitneskildringar av det som skjedde 17. mai 1885. Romsdals Folkeblad kunne 15. mai 1935 trykke eit intervju med han som, etter sitt eige ord, var den første som såg at det brann i kyrkja. Vi gjev ordet til Torsten Fuglset. (Kursivering i teksten er gjort av meg)

Ja, sier Torsten, jeg var den første som la merke til at det brente i kirken og varslet om det. Røk og flammer slikket op omkring tårnet nokså høit oppe, da jeg så det. Jeg var den gang i 20 års alderen.

- Det skulle være foranlediget av en saluttkanon oppe på ”Berget”, som traff tårnet og satte fyr på? 

- Branden viste seg først høit oppe på tårnet, så det var nok en saluttkanon som var årsaken. Været var stille og varmt, og ilden grep forferdelig fort om sig.

 - Og det kan hende at byen våknet!

Dagen skulle markeres med salutt fra noen brandkanoner, som var placert oppe på berget hvor Brødr. Gjendem nu residerer, og så har en av de brendende forladninger tatt sikte akkurat på kirketårnet med den mest skjebnesvangre følge.

Så vert det spanande å sjå om nokon lar seg inspirere til grunnlovsjubileet i vår...

Når vi først er inne på Molde domkirke, må det seiast at det er noko underleg med den kyrkja. Ho er på mange måtar ein slags prototype på ein 50-talskatedral. Som skapt for domkyrkjegudstenester med det dei har med seg og med sitteplassar som går langt over det ein treng i lille Molde. Samstundes vart ikkje denne kyrkja bygd som domkyrkje. Det gjekk rundt 25 år før Molde kirke vart til Molde domkirke. Det er som om ein i Molde rekna med at ein skulle få eit eige bispedømme på nordvestlandet og tenkte at om dei berre bygde ei domkyrkje, skulle dei sikkert få ein biskop dit også. Slik vart det i alle fall. Biskopen kom og kyrkja fekk bli domkyrkja ho eigentleg var. Så skal ein vere konsekvent, må det snarast kome ein biskop på plass i den ventande katedralen i Haugesund...