Helgen med hundehovud

St. Kristoffer med hundehovud.
Biletet er henta frå Wikimedia Commons.

Hinduistane har Ganesha, ein triveleg gud med elefanthovud, og nyleg oppdaga eg at vi også kan stille opp med dyrehovudar på menneskekroppar i kristendomen også. Eg fekk boka Icons av Eva Haustein-Bartsch, og kom der over eit underleg ikon av St. Stefanus og St. Kristoffer. At to martyrar er på same ikon er ikkje så rart, men at den eine har hundehovud - det er rart!

Boka kunne fortelje følgjande om St. Kristoffer.

According to legend, the future saint came from a race of dog-headed cannibals and was originally called Reprobus (Lat: the cursed). His conversion to Christianity and his baptism brought him not only a new name, Christophoros (Greek: the Christ-bearer), but also a human figure and the ability to speak. From Samos in Lycia he travelled the country as a missionary, preaching the gospel. He succeeded in convincing many of the Christian message, as God reinforced his preaching with miracles, for example the flowering of his staff.

St. Kristoffer har vore, og er, ein svært populær helgen i heile Europa, men det er kun i austkyrkja han har blitt framstilt med hundehovud. Verken Oxford Dictionary of Saints eller Catholic Encyclopedia nemner til dømes dette med eit ord, noko som forsåvidt ikkje er så rart all den tid kannibalar med hundehovud ikkje er ein særleg vanleg folkegruppe her i vest...

Den legenda som er vanleg her i vest er artig den også. Legenda seier at Kristoffer vart fødd av hedenske foreldre og fekk namnet Offero. Han var ein kjempestor mann, og fann ut at han ville tene den største av alle herrar. Først tente han kongen i landet der han budde, men han fann ut at kongen frykta Djevelen, og han gjekk derfor heller i teneste for han. Offero forstod etterkvart at Djevelen frykta Kristus, og fekk råd om å tene Kristus med det han kunne best. Offero vart derfor fergemann og frakta folk over ei elv.

Kristoffer med Jesus på skuldra.
Biletet er henta frå Wikimedia Commons.

Ei natt bar han eit lite barn på skuldrene sine over elva i eit forferdeleg uver. Medan han bar barnet vart det tyngre og tyngre og tyngre og tyngre. Då han endeleg kom over på den andre sida sa barnet til han at han hadde bore vekta av heile verda sine synder på skuldrene sine. Barnet bad Offero setje staven sin i bakken, og då han gjorde dette spirte staven med blomar og dadlar. Offero forstod no at barnet var Jesus, og han vart døypt. Frå då av hadde han navnet Kristoforos - Han som bar Kristus.

Kristoffer byrja no å forkynne evangeliet, noko som førte til at han enda livet sitt som martyr.

Mange har sikkert sett bilete av St. Kristoffer på medaljongar og liknande. Han er skytshelgen for reisande, bilistar, syklistar, pilotar, sjømenn og mange andre grupper av folk.

Vatikanet tok festdagen for Kristoffer ut av den offisielle kalenderen i 1969, kanskje på grunn av det ikkje heilt umerkelege legendariske innhaldet i forteljinga om han, sjølv i den vestlege versjonen. Dette vart møtt med store protestar i fleire land. Populariteten til Kristoffer stod imidlertid over kalendernederlaget, og sjølv Vatikanet skal ha bedt St. Kristoffer om å gå i forbøn for den elektriske bilen til paven. Det vert sagt at Kristoffer alltid skal reise saman med mennesker på reise. Dette gjer at ein ofte ser medaljongar med b77rilete av han festa til bilnøklar og liknande.